Dag 1, van Leiden naar Lausanne

Het begint eigenlijk al op maandagavond, om kwart voor zeven wordt er op ons keukenraam gebotst: ma is er al. Rond zes uur kon ze het niet meer houden en is naar Leiden gereden. Of er nog wat te eten is: een bordje nasi en een kopje koffie is genoeg. Om elf uur naar bed want we moeten vroeg op.

Dinsdag om kwart voor zes de wekker, douchen, laatste spullen in de koffer, broodje eten en om zeven uur naar station Leiden Lammenschans. Tussen de forenzen naar Utrecht CS, we zijn netjes op tijd en hebben ruim de tijd om over te stappen op ICE105 naar Basel. Maar eerst een kopje koffie met een koek.

We vinden snel onze plek en met ruim 140 km/h rijden we via Arnhem, Emmerich, Oberhausen, Düsseldorf en Duisburg naar Keulen. Daar koppelt nog een trein aan en rijden we de andere kant op weer weg. Tussen Keulen en Frankfurt halen we 302 km/h als top! Daarna rijden we wat langzamer en lopen door een trein voor ons tien minuten vertraging op. Dat wordt straks hardlopen in Basel! Maar na Freiburg iB wordt de vertraging ingelopen en hebben we ruimschoots tijd om over te stappen op een bijzondere trein: de TCN, een trein die kantelt in de bocht en daardoor makkelijker en sneller over bochtige trajecten kan rijden. Via Biel komen we om 17:45 uur in Lausanne aan. Onderweg al genoten van het Zwitserse landschap, langs het Meer van Neuchatel, door de Jura, prachtig, maar nog geen echte bergen. In Lausanne moesten we iets verder lopen dan was beloofd. Onze coupe stond helemaal aan het westeinde van het perron en het hotel ligt net voorbij de oostelijke punt...en als je trein dan zeventien wagons lang is....

Bij het inchecken blijkt dat we een twee-persoonskamer hebben ipv twee een-persoons. De boel zit vol dus maar geaccepteerd. Bij doorvragen blijkt dat de Treinreiswinkel een fout heeft gemaakt. De kamer is heel klein en shabby, ongeveer drie bij vier meter, beetje smoezelig, hele kleine badkamer, kortom niet echt wat je verwacht. Gelijk maar een alleraardigste mail naar mijn 'vriendin' Wanda bij de Treinreiswinkel geschreven. We zijn alle twee moe en besluiten niet te lang naar eten te zoeken. Tegenover het station een wat ongezellige lijkende Italiaan maar met verrassend aardig eten gevonden. Om half negen terug op ons hok, ik slaap in het bovenste bed van het stapelbed . Morgen naar de echte bergen!!!