Dag 6, de laatste dag, van Zermatt naar huis

We wisten tevoren al dat dit een lange dag met zeker vijf keer overstappen werd, maar dat het zo'n bijzondere reis zou worden hadden we niet ingeschat van te voren.

We waren weer netjes op tijd op en het ontbijt smaakte ook hier weer goed. Zo rond kwart voor negen werden we met de elektrische taxi (in Zermatt kom je maar heel weinig auto's tegen die niet elektrisch rijden) van het hotel naar het station gereden. We waren goed op tijd, zoveel dat we nog even een souvenirwinkeltje zijn ingedoken. Voor ons magneetbord in het toilet weer een magneetje als herinnering gekocht, het is weer een fraai exemplaar geworden (ze moeten zo lelijk mogelijk zijn :-) ). Dan na een paar minuten komt onze trein naar Brig binnen. We gaan helemaal voorin zitten, je kan op het spoor kijken door de bagageruimte. Natuurlijk vertrekken we netjes op tijd en dat blijft ook zo tot in Brig. We slingeren door het dal van Zermatt via Taesch, waar je de auto 's winters moet laten staan voor een bezoekje aan Zermatt via St Niklaus naar Visp. Hier zouden we kunnen overstappen op de sneltrein naar Bern, maar we blijven zitten tot Brig omdat we dan een mooiere rit naar Bern kunnen maken. De sneltrein gaat via een lange trein richting Spiez, de andere trein gaat via de autotunnel Loetschberg - Kandersteg, een veel mooier ritje.

In Brig hebben we ruim een uur pauze, we nestelen ons in de koffiecorner van de stationswinkel. We genieten van de heerlijke koffie, zoals we dat al de hele reis doen, koffie zetten kunnen die Helvetiërs wel!! Natuurlijk gaat ook deze koffie vergezeld van een appelgebakje. We nemen nog twee broodjes mee voor onderweg. Dan naar de Loetschenberg Express die ons naar Bern brengt. Het is weer een prachtige rit, je klimt na Brig langs de bergwand langzaam omhoog tot je op de goede hoogte bent om de tunnel door te gaan. Bij de ingang van de tunnel staan de bekende autowagons waar we komende zomer weer mee naar onze vakantiebestemming zullen gaan. Dan door het dal van Kandersteg naar Spiez, soms breekt de zon even door, maar de bewolking blijft laag hangen waardoor we nog steeds de echte toppen niet zien.
In Spiez een korte stop en dan door naar Bern voor de overstap naar Basel. We hoeven alleen maar het perron over te steken. Onze plaatsen zijn weer netjes gereserveerd, op naar Basel! We gaan een heel eind door een tunnel heen en netjes op tijd arriveren we in Basel. We hebben weer een klein uur voor het overstappen, dus kunnen we rustig aan doen. Om iets over twee zou de ICE naar Amsterdam moeten vertrekken, ik zeg zou, want de trein vertrekt niet. Hij komt zelfs helemaal niet. De trein heeft op de heenreis forse vertraging opgelopen en komt niet naar Basel maar vertrekt uit Freiburg in Duitsland. We moeten eerst een andere ICE nemen om daar te komen. Omdat we vroeg op het perron staan hebben we een prima plekje, de trein stroomt fors vol, allemaal mensen die moeten staan tot Freiburg. Om ons heen allemaal reizigers niet niet helemaal door hebben hoe ze nu verder moeten reizen. Gelukkig spreken ze allemaal goed hun talen (not!!) zodat het bijna het hele uur naar Freiburg duurt voordat sommigen het begrijpen.

Dan zijn we in Freiburg, we zouden tien minuten moeten wachten op de ICE naar Amsterdam. Maar die tien minuten worden een flink half uur. Het perron staat fors vol als de trein dan eindelijk arriveert. We vinden onze plaatsen, maar we zitten niet zoals we gereserveerd hebben, tegenover elkaar met een tafeltje tussen ons in. We zitten achter elkaar :-), we besluiten toch maar naast elkaar te gaan zitten. De trein is enigszins vuil, er is volgens ons niet schoongemaakt. De vertraging die we hadden blijft de vertraging, dat gaat ons parten spelen als we nog moeten overstappen in Arnhem. We zouden nog vier minuten moeten hebben voor de overstap. Maar als je van voor Westervoort zachtjes gaat rijden dan gaat het natuurlijk mis.

Als we stoppen in Arnhem rennen we (ja ook ma!!) naar de trap, er af en weer een perron verder de trap weer op. Halverwege de trap hoor ik het fluitje gaan en denk dat wordt wachten. Maar als ik boven kom houden anderen de deur open en met wat gemor van anderen lukt het ma ook om in te stappen. Ik zet haar op haar koffer neer om even bij te komen. Ze leunt daarbij tegen de deur van de wc. Na een minuutje klopt er iemand dat ze de wc uit wil. We besluiten ergens een plekje te zoeken, dat vinden we in de eerste klas. Knappe conducteur die ons daar weg krijgt! We krijgen via de omroep nog wel op ons kop dat we de deuren hebben open gehouden, maar dat interesseert ons geen moer, we zijn binnen.

Maar de problemen zijn nog niet voer: ook n Utrecht hebben we maar een korte overstaptijd. En weer lukt het de NS om vertraging op te lopen, we houden een minuut over om van perron 19 naar 21 te komen. Dat gaat natuurlijk nooit lukken, de trein vanuit Arnhem was bomvol en iedereen wil naar huis. Boven aan op de stationstraverse roept iemand dat de trein er nog staat en dat zij hem tegen zal houden. Dus weer in de benen en hup de trap af. De conducteurs zeggen dat we nog niet weg mogen van de treinleiding, dus doe maar rustig aan! Als we een kwartiertje in de trein zitten omdat we nog steeds geen sein tot vertrek hebben gehad, wordt er omgeroepen dat we helaas de trein uit moeten. Er komt een nieuwe waar we wel mee naar Woerden kunnen, want daar wacht onze laatste overstap van de reis. Inmiddels heb ik contact met Kirsten en die komt ons ophalen in Woerden, de schat. Uiteindelijk zijn we tegen half twaalf thuis na een reis van 15 uur. Moe, maar heel blij dat we dit gedaan hebben.
Ik heb maandag nog vrij, ma gaat rond half elf naar huis. Ik draai een paar wasjes en log alvast in op mijn werkmail om de emailterreur alvast te lijf te gaan.